Weglopen is altijd iets geweest waar ik goed in ben.

Ik ben ver van huis weggelopen en weer terug gegaan met de gedachte dat elke keer de laatste zou zijn.

Maar de laatste tijd is het heel anders. Ik heb geleerd dat het tij keert, de seizoenen veranderen en dat mensen dat soms ook doen.

Ik heb Hoyt Blackburn al tien jaar niet meer gezien omdat ik er zo van overtuigd was dat hij mijn tijd niet meer waard was. Ik denk dat ik hier ben veranderd sinds ik erachter kwam dat zijn executie een van die onvermijdelijke dingen is die het leven hem overhandigde. Ik kan me niet herinneren dat hij ooit een slechte man was, maar ik kan niet van me afzetten dat er iets niet klopt aan wat er met hem gebeurt.

Misschien komt het omdat ik hem mis.

Misschien omdat ik de man nog een laatste keer wil zien.

Zal hij mij herinneren? Zal het hem iets kunnen schelen? Ik weet het niet; het enige dat ik eerlijk met zekerheid kan zeggen, is dat er nog enkele geheimen tussen ons zijn die moeten worden uitgesproken voordat hij zijn laatste adem uitblaast. Anders, als die dag komt, hebben ze mij misschien ook vermoord.